Jak przebiega pierwsze spotkanie?
Na pierwszym spotkaniu konsultacyjnym pojawia się przestrzeń dla pacjenta by podzielił się podstawowymi informacjami na swój temat oraz opowiedział o trudności z jaką przychodzi. Na tym etapie staram się wesprzeć poprzez zadawanie odpowiednich pytań i pogłębianie najważniejszych na tym etapie opisów. W kontekście podstawowych informacji mogą pojawić się pytania o wiek, wykształcenie, zawód, strukturę najbliższej rodziny (związek, dzieci, sytuacja mieszkaniowa). W kontekście trudności, dopytuje o objawy, czas trwania, nasilenie, cykliczność, wpływ na funkcjonowanie w poszczególnych obszarach, poprzednie formy leczenia, współistniejące choroby somatyczne, zażywane leki itd. Zawsze ważne jest na tym etapie wykluczenie podłoża somatycznego dlatego może pojawić się prośba o wykonanie podstawowych badań i odbycie konsultacji lekarskiej.
Podczas konsultacji starami się ocenić czy trudność o której mowa, powinna być leczona w procesie psychoterapeutycznym oraz czy dana problematyka leży w zakresie moich kompetencji. Podczas pierwszej konsultacji zawsze dziele się informacjami na temat mojego wykształcenia i zawodowych kwalifikacji, opowiadam o tym jak pracuję oraz jak mogłaby wyglądać nasza terapeutyczna współpraca. Omawiam podstawowe zasady jakie mogą się na terapii pojawić, a które dokładniej omówione zostaną przy analizie kontraktu terapeutycznego.
Czy trzeba się przygotowywać?
Jeśli ułatwi to opanowanie stresu przed pierwszym spotkaniem i pozwoli poczuć się bardziej komfortowo to oczywiście można sobie wcześniej przygotować notatkę lub plan, nie ma jednak takiej konieczności – to po mojej leży przeprowadzenie odpowiedniego wywiadu i zebranie potrzebnych informacji, do każdej kwestii możemy powrócić na następnych spotkaniach.
Jak się można czuć?
Wyobrażam sobie, że często pojawia się stres, zakłopotanie, lęk. Obawa, że terapeuta zareaguję nieodpowiednio, nie potraktuje trudności pacjenta z odpowiednim szacunkiem. Część pacjentów analizuje czy ich problemy są wystarczająco poważne by korzystać z pomocy specjalisty. Mogą pojawiać się silne emocje związane z koniecznością nazwania i opisania swoich trudności, zetknięcia się z nimi w obecności obcej osoby. Może pojawiać się frustracja związana z koniecznością opisania pewnych odczuć i emocji, które czasami bardzo trudno nazwać i oddać ich istotę słowami.
Mając świadomość jak trudny może być to proces staram się stworzyć bezpieczną, pełną szacunku przestrzeń, która umożliwi swobodną rozmowę. Myślę, że możliwość podzielenia się swoimi trudnościami często buduję poczucie nadziei na poprawę, pozwala zaobserwować, że pojawiające się w życiu trudności natury psychicznej są czymś normalnym i można uzyskać wsparcie, które pozwoli na poprawę jakości życia.
O Magdalenie można więcej przeczytać w zakładce „Zespół”